Directies krijgen op dit moment 2 soorten promotiemails. De ene helft komt van producenten van handgel en mondmaskers. De andere helft is een jaarlijks weerkerend fenomeen in mei: mails van onderwijsredders die volgend schooljaar dé absoluut onmisbare vernieuwing in de school willen brengen.
Tussen de aanbieders zitten gerespecteerde en kwaliteitsvolle organisaties. Door de corona-crisis lijken voor volgend schooljaar ook extra veel andere coaches, bedrijven en zelfs clowns zich geroepen om het onderwijsvolk hun kennis bij te brengen. Ook leraren ontsnappen niet aan de startende stroom van nascholingsreclame. Business as usual, lijkt het.
Maar de realiteit is niet business as usual.
Eén: Directies hebben momenteel wel wat anders te doen. Twee: Leraren zijn doodop. Die willen vooral terug naar hun klas, naar hun leerlingen. Drie: Leraren zijn geen idioten. Het zijn vakmensen, die er trouwens een hekel aanhebben een gevoel aangepraat te worden van ‘ik ben weer niet meer mee’.
Alle onderwijsmensen hebben zichzelf de afgelopen weken heruitgevonden. Nog nooit hebben ze zoveel vernieuwing op zo een korte tijd geslikt. Die vernieuwingen zullen moeten landen.
En dus lijkt volgend schooljaar me het slechtst mogelijke moment voor nog meer grote vernieuwingen. Stilstaan is deze keer niet achteruitgaan. Te snel gaan en mensen opbranden, dat is achteruitgaan.
Wat altijd al gold, geldt volgend schooljaar dubbel: de kracht van een onderwijsvernieuwing zit in het finetunen ervan. In de praktijk raken we in het onderwijs zelden op dat niveau, omdat er geen tijd voor gemaakt wordt. De volgende vernieuwing is er al nog voor de vorige deftig is geïmplementeerd. Dat werkt bovendien contraproductief voor de motivatie van leraren.
Daarom: Laat ons in 2020-2021 eens niet vernieuwen. Laat ons ambitieus finetunen.
